Mission Report

Ateeeeeeention!
"Private Spiers, reporting for duty with the latest report, commander!"
"You're late, private. This will cost you a part from your ration."
*cry*

Goed, ik ik heb m'n belofte om vorig weekend te schrijven niet gehouden, inspiratie is niet altijd aanwezig.
MAAR!
hier is dus een een uiteenzetting wat de afgelopen week-en-een-half gebeurd is in het stadje Preston betreffende ondergetekende.

De vrijdag, dag van aankomst, heb ik, nadat het materiaal in m'n kamer gesmeten was en m'n moeder en haar broer weer op terugweg waren (aangezien m'n instrumenten meegingen, ben ik hier per auto toegekomen), ben ik begonnen Preston zelf te verkennen.
Veel valt er in Preston niet te zien, een groot deel van de stad wordt ingenomen door de kampus, die nu niet meteen architecturaal spectaculair is, en een gedetailleerde doortocht hiervan leek me dan ook niet interessant.

Interessanter waren de winkels (aldi!), het centrum en de studentencafés.
's Avonds teruggekomen, installeer ik mijn boeltje en maak me klaar om een mailtje naar huis te sturen. Groot was de ontstelling mijner dan ook toen ik ontdekte dat er geen draadloos internet was (wat me nochtans gezegd was van wel).
Later op de avond had ik m'n eerste flatgenoot leren kennen, die me uitlegde dat het internet hier alleen via (utp) kabel was. Helaas moest je echter ook beschikken over een id-kaartje van de universiteit.

De rest van het weekend verliep vrij onopvallend, en dat hoofdstuk wordt dan ook hier afgesloten.

Maandag, de grote dag, want vandaag was de eerste werkdag.
Ik had ze allemaal wel eens vrijdag gezien, toen ik even langs kwam, maar vandaag werd ik weer hartelijk ontvangen en werd me uitgelegd wat er van me verwacht werd, wat de anderen deden etc.

Na een lange dag werken (het werk stopt officieel om 5 uur, maar tot nu toe ben ik nog maar één of twee keer om dat uur naar huis gegaan, zeven of acht uur is niet abnormaal) kwam ik thuis en leerde ik mijn tweede flatgenote kennen, samen met haar beste vriendin.

Na enkele uren babbelen (vijf uur, voorwaar!) naar bed, en de dag erna haar andere vrienden leren kennen in de pub.
Een gezellige, nogal gekke bende, hoewel mensen in DAE (mijn richting) best wel gekker kunnen zijn (mezelf incluis).

De rest van de week bestond vooral uit werken, eten kopen (ik koop niet zo veel per keer, moet ik toch eens leren), eten zelf, lezen, een spelletje spelen, eens bellen naar thuis, en slapen. Niet bepaald boekvullend dus.

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van wat er hier gebeurd, tot het volgende bericht dan maar.


Ps: Morgen gebeurd er weer iets, dan gaan we met een groepje mensen van Sandbox naar de pub, er is voetbal.

Opening

"Bij deze verklaar ik mijn blog als geopend."

Het waren de memorabele woorden die Bart uitsprak bij het openen van z'n blog, en vele generaties later werd het verhaal nog steeds rond het vuur verteld.


Het was ook het moment waar velen naar uitkeken, na een week van stilzwijgen, over het doen en laten van de vreemde jongen die op de grote tocht ging naar de overkant van het kanaal.
Welnu, laat ik jullie geruststellen, ik ben gezond en wel in het Verenigd Koninkrijk toegekomen, en heb de eerste week wonderwel overleefd.

Voor zij die het nog niet zouden weten: ik ben eind vorige week voor vier maand richting Preston vertrokken, om er een stage te doen bij Sandbox, een spin-off van de universiteit van Central Lancashire, UCLAN in het kort.

Ik verblijf op de campus zelf, tussen de studenten. Ik heb twee flatmates: Martha, een Spaanse van 30 die hier aan haar doctoraat werkt (scheikunde), en Siân, 19 en studente aan UCLAN.

Wel, dat was het voor de opening, dit weekend, na de openingsreceptie van deze blog (all invited), schrijf ik wel meer over de afgelopen week.